سخنان حجت الاسلام والمسلمین مهندسی در برنامه سمت خدا

                              

سوال – با دستورالعمل هایی که شما برای حضور قلب در نماز ، وضو و اذکار گفتید ، الان می خواهیم یک نماز خوب بخوانیم و یک قدم به جلو بروییم . حالا ما باید در کجای زندگی مان دنبال آثار این نماز رشد کرده بگردیم ؟

پاسخ – ما در آمیزه های دینی مان بعنوان اصل بپذیریم . و آن این است که تمام آنچه که بعنوان عبادات مثل نماز ، روزه ، حج و همه ی آن چیزی که قالب های عبادی هستند ، اینها صرفا یکسری اعمال و رفتار خشک و بی خاصیت نیستند . اینها در حقیقت استانداردهایی هستند که اگر ما در وجودمان پیاده کنیم زمینه های رشد شخصیتی ما متناسب با آنچه که باید بشود انجام می گیرد .

ما قرار است که انسان بشویم . یک بچه ی کوچکی متولد شده است و قرار است که یک انسان کامل بشود . قطعا باید یک نظامی را طی کند یعنی باید در سیستم هایی قرار بگیرد و در حرکت منظم در این مدار پرورش پیدا کند . عبادات نقش پروراندن ما انسانها را دارند . نقش بازدارندگی ، ترقی و تعالی دارند . عبادات بایدها و نباید هایی که در حوزه ی مسائل زندگی ما انسانها وجوددارد سامان می دهند . بر اساس این نوع نگاه ، نماز چیزی نیست که به ما تحمیل می کنند و بعد بگوییم که چرا به ما تحمیل می کنند ؟ با این نوع نگاه ، نماز نیاز من است . من باید دنبال نماز بروم . مثل اینکه این آب نیاز من است . وقتی می گویند که آب سالم بخورید ، ما هیچ اعتراضی نمی کنیم و نمی گوییم که چرا این قدر می گویند آب سالم بخورید؟ چرا می خواهند محدودیت ایجاد کنند ؟ هیچ انسان عاقلی چنین حرفی نمی زند . باید آب بیاشامیم و آب سالم هم بیاشامیم . این آب سالم نیاز بدن است . خودش در شرایط ممکن بهترین آب را پیدا می کند . عبادات هم برای ما نقش خوراک های جسمانی را دارند یعنی همانطور که ما در خوراک جسمانی بدنبال این هستیم که بهترین ها را انتخاب بکنیم ، به این نقطه از درک رسیده ایم که این نیاز ماست نه تحمیل بیرونی بر ما . عبادات هم همینطور است . نماز نیاز ماست یعنی در واقع ما محتاج به نماز هستیم بعبارت دیگر این نماز حق ماست نه از سر تکلیفی که مجبوری انجام بدهیم . اگر ما انسان هستیم حق انسانیت این است که خداوند برای رشد و ترقی اش راهکار درست کند . چرا برای جمادات ، گیاهان و حیوانات این کار را نکرده است ؟ اگر می بینید که برای انسان بستری بنام عبادت ترسیم می کنند یعنی ابزار ترقی و رشد . در روایت داریم که نماز معراج مومن است . یعنی حق مومن است که من وسیله ی معراج او را فراهم کنم . بنابراین با این نوع نگاه ، عبادت از جمله نماز در من ترقی ، سلامتی ، تعالی ، صلابت ، روشنایی و نورانیت می آورد . من در سایه ی این روشنایی ها و نورانیت ها پرورش پیدا می کنم ، بایدها و نبایدهای متناسب با انسانیت خودم را در فضای عبادی پیدا می کنم . برخی از اینها را قرآن اشاره می کند . روایت داریم که نماز برای انسان مصونیت ایجاد می کند یعنی بعبارتی روشنی و نورانیت ، توانمندی و قدرت روحی به انسان می دهد که آلودگی را دنبال نمی کند . سراغ آلودگی ها نمی رود .

سوال – خیلی از ما انسانها نماز می خوانیم ولی دچار فحشا و منکر می شویم . چرا ؟

پاسخ – ما دیگرانی را می بینیم که نماز می خوانند ، دروغ هم می گویند ، غیبت هم می کنند ، مال حرام هم می خورند . پس چرا قرآن می فرماید: ان الصلاة تنهی علی الفحشا و المنکر . در اینجا دو تا مسئله باید رعایت بشود . یکی اینکه این اصل را قبول کنیم که به اندازه ی ویتامینی که در نمازمان است ، به همان مقدار ما دنبال خلاف نمی روییم . بگونه ای که اگر ما این مقدار را هم انجام نمی دادیم ، یقینا خلاف های ما سنگین تر و بیشتر می شد. و دیگر اینکه ما بر کیفیت نماز اضافه کنیم . شبیه به این استودیو که این پروژکتورها در آن هست ، حالا اگر نور این پروژکتورها ضعیف باشد ، به همان مقدار ضعفش را نشان میدهد . اگر احیانا ما زمین خوردیم نمی توانیم بگوییم که نور نبود ، می گوییم نور کم بود . و آن اندازه ای که به من راه را نشان بدهد نبود . اگر یک پروژکتور قوی تری را اینجا زدیم و روشنایی را بیشتر کردیم یقینا همه جا را به من نشان میدهد حتی کمترین پستی و بلندی را به من نشان میدهد . نماز اگر واقعا نماز باشد نورانیت آن کامل است . هرچه که ما از نماز کم بگذاریم نورانیت آن کمتر میشود . یک نکته اینکه ما باید قبول کنیم که همان نماز هم مقداری نورانیت دارد. امام می فرمود : مردم با همین نمازهایی که دارند می خوانند و در ماه رمضان روزه می گیرند ، آمار جرم جنایت در این طیف انسانها کمتر است البته نمی خواهد نفی کند . اگر کمتر است بخاطر نورانیت نماز است . امام می خواهد به این اشاره کند . که این نوارنیت نماز است که نمی گذارد خیلی از جنایت ها را مرتکب بشویم .

سوال – با اینکه ما نماز را طبق رساله می خوانیم ، چرا آن نورانیت لازم را ندارد ؟

پاسخ – یک موقع ما صحت فیزیکی نماز را بحث می کنیم یعنی طبق رساله عمل کنیم . سجود و رکوع آن طبق استانداردهای رساله است ولی نماز فقط این نیست ، این قالب نماز است . اینکه بزرگان ما م یگویند : آداب ظاهری ، باطنی ، قالبی و قلبی یعنی ما باید به دو جنبه ی باطن و قلب این رفتار توجه کنیم . من که از صبح تا ظهر هر کجا خواستم پرسه زده ام ، هر چه خواستم گفته ام ، هر چه خواسته ام نگاه کرده ام و دنبال خواسته های نفسم بوده ام ، در پشت دخل مغازه ام تقلب و تخلف کرده ام یعنی زندگی صبح تا الان من ، یک زندگی استاندارد انسانی و با تقوا نبوده است . من چطور توقع دارم که ظهر یک نماز کامل و نورانی بخوانم ؟ این نماز من با قبل و بعدش پیوند می خورد . نسبت به قبل پیوند می خورد بدلیل اینکه اگر از صبح تا الان یک زنگی الهی می داشتم ، خوبخود نماز من یک نماز والایی پیدا می کند . پس به گذشته پیوند خورد . این نماز من به بعدش پیوند می خورد و روشنایی ایجاد می کند که نمی گذارد من بعدازظهر آلوده بشوم . پس مراقبتهای قبلی باعث میشود حضور من در نماز بیشتر بشود و این یک نماز واقعی میشود و نورانیتی بوجود می آورد که بعدازظهر من را تامین می کند. پس این عبادت بین مسیر زندگی من قرار گرفته است . پس نماز پیوندی به قبل و به بعد خودش دارد . نکته ی دیگر اینکه آیا من که می خواهم از نماز اثر بگیرم ، تصمیم هم گرفته ام که نمازم را آلوده نکنم ؟ من که می خواهم از نورانیت این پروژکتور استفاده کنم آیا تصمیم گرفته ام که به پروژکتور سنگ نزنم و آن را خراب نکنم ؟ من از یک طرف می خواهم پروژکتور را برای من بگذارند و نورانیت ایجاد کند واز یک طرف می خواهم با تیر کمان آن را خرد کنم . جمع بین این دو تا نمیشود و بعد توقع داشته باشم که فضا نورانی و روشن باشد. اگر من نماز می خوانم که خلاف نکنم ، آیا واقعا تصمیم هم گرفته ام که به مردم دروغ نگویم و کار خلاف هم نکنم و مراقب چشمها ، زبان و گوشهایم باشم ؟ اینها باید دست به دست هم بدهند تا ترکیب زیبایی از آن بیرون بیاید . من بیایم رفتار صبح تا ظهر خودم را بی ارتباط با نماز نگاه کنم و بعد در نماز بگویم ایاک نعبدوا و ایاک نستعین ، نمیشود. من در این ایاک نعبدوا و ایاک نستعین خودم باید گزارش صبح تا الان را به خدا بدهم و در واقع در محضر پروردگار گزارش بندگی می دهم که از صبح تا الان بنده ی تو بوده ام. حالا این ابراز بندگی روشنایی را در من ایجاد می کند ، ربوبیتی را در من اِعمال می کند که این ربوبیت من را توانمند می کند و نمی گذارد که خلاف بکنم . ولی اگر همین الان دارم گزارش دروغ می دهم ومی گویم : ایاک نعبدوا و ایاک نستعین . آیا از صبح در بندگی من گام برداشته ای یا از صبح تا الان بر خلاف بندگی عمل کردی و الان هم برخلاف بندگی داری دروغ میگویی . پس چه توقعی دارید که اثر بگذارد ؟ در کنار خاصیت مثبت نماز ، مراقبه هم لازم است . اگر من می خواهم لیوان آب را مصرف کنم ، آیا به هر ترتیبی این آب می تواند تشنگی من را برطرف کند ؟ یا اینکه نه باید حواسم را جمع کنم که بر روی زمین نیفتد ؟ این مراقبه ها لازم است تا من بتوانم این لیوان آب را استفاده کنم . اگر ما می خواهیم نمازمان نورانی باشد ولی من تصمیمی بر حفظ و حراست مرزهای این مرکز نور نگرفته ام ، چه توقعی دارم ؟ می خواهم چه اثری را از آن ببینم ؟ من که تا الان مراقب رفتارم نبوده ام و الان هم تصمیم نگرفته ام که اهل دروغ و خیانت نباشم ؟ نماز من در وسط یک چنین مجموعه ای می بینید که نورانیت آن خیلی ضعیف میشود . پس نگویم که بااینکه من نماز می خوانم و خلاف می کنم و دیگران نماز می خوانند و خلاف می کنند ، پس نماز خاصیت ندارد. خیر . نماز خاصیت دارد ، آن عوامل جانبی که من مراقبت نکرده ام به نماز من ضرر می زند . ما هر کاری با لامپ خانه می کنیم با خدا هم باید انجام بدهیم. لامپ را در بالای خانه می گذاریم که مبادا کسی به آن دست بزند و بشکند و ... پس ما این مراقبه ها را می کنیم و لامپ هم قول داده که نورانیت را دارم . من یک وسیله ای هستم که مرتبط با نیروگاه هستم ، فقط تو از من مراقبت بکن تا خاموش نشوم و شرایط را مهیا کن . اگر استفاده نکردی ؟ نمازهم این است . نماز هم مثل یک لامپ است ، به منبع نور متصل است . می گوید که اگر از من مراقبت بکنی ، من به تو نور می دهم تو می توانی ببینی و بفهمی . وقتی از من حفاظت نمی کنی و وقتی من میخواهم نور بدهم ، من را در یک قوطی می کنی و در آن را می بندی ، چطور از من توقع نور داری ؟ این آلودگی ها و ظلمت ها مثل یک قوطی ها و حجاب هایی است که ما روی لامپ گرفته ایم . وقتی لامپ را نگاه می کنیم می بینیم خیلی پر نور است ولی اتاق تاریک است . من نماز خواندم ، نماز پر نور است ولی اتاق وجود من تاریک است .گلایه از نماز نکن به این چیزهایی که دور نماز پیچانده ای نگاه کن و آنها را دور بریز بعد ببین نماز نور دارد یا ندارد ؟ اگر ما می خواهیم نورانیت نماز را تجربه کنیم مثل لامپ که میگوید من به نیروگاه متصل هستم و کافی است که تو من را در حجابها نبری ، نماز هم میگوید که من نورانیت ، توانمندی و قدرت بازدارندگی و قدرت پرواز دارم و می توانم تو را سرپا نگه دارم و می توان شادی های دنیا و آخرت را به سمت تو بیاورم و در وجود تو پتانسیلی را ایجاد کنم که آنقدر قوی بشوی که نیروی جاذبه ی تو بالا برود و تو میتوانی یک زندگی عالی را جذب کنی و هر چه که در تعارض و تضاد با تو است از خودت دور کنی . این توانمندی نماز است . می تواند مغناطیسی را در ما بوجود بیاورد . حالا اگر شما یک آهن ربای قوی را داشتی و آنقدر پشتش چسب مالیدی که خاصیت خودش را از دست داد ، دیگر نمی تواند یک براده ی آهن را هم جذب کند . آن وقت شما می گویید که آهن ربا قدرت ندارد . می گوید که این براده ، قابلیت چسبیدن به آهن ربا را دارد و این آهن ربا هم خاصیت جذب دارد ولی به شرط اینکه این دو تا را کنارهم بگذاری . و آشغالها را رااز کنارش برداری .

سوال – آیا نماز جزء آثار تنهی علی الفحشا و منکر ، آثار دیگری هم دارد ؟

پاسخ – اگر من میخواهم ببینم که نمازم چقدر می ارزد بیایم به اثرات آن نگاه کنم . ببینم این آثار تا چه اندازه در من وجود دارد . در سوره ی معارج بعضی از این آثار را برشمرده است . می فرماید : انسان بر حسب طبیعت حریص است و دائم در پی دنیا است ، بسیار ناشکیبا وضعیف است و وقتی مشکلات به سراغ او می آید ، زود خودش را می بازد ، یک موجود انحصار طلب است و می یخواهد همه را به سمت خودش جذب کند ، مگر نمازگزاران . از این استثنا می فهمیم که نماز احیا گر فطرت و سامان دهنده به طبیعت انسان است و به انسان جهت می دهد . این کاری است که انبیاء برای آن آمده اند . کار نماز مستقیم به کارانبیاء گره می خورد . انبیاء آمده اند تا فطرت انسانها را احیا ء بکنند و طبیعت هایشان را نابود نکنند . هیچ پیامبری نگفت که از طبیعت دنیا بهره نبرید . هیچ پیامبری نمی گوید که دنیا را رها کن بلکه میگوید که درست استفاده کن . آن نگاه زاهدانه ی غلطی که در برخی از اندیشه ها هست ، هیچ گاه اسلام ندارد . میگوید که فطرت انسانی را بالا بیاور و طبیعت را زیر مجموعه ی فطرت بگذار و یک مدل جالب و زیبا از خودت خلق کن . این کار را نماز انجام می دهد . اگر من نمی دانم نمازم تا چه اندازه می تواند مثمر ثمر باشد نگاه به آثار آن بکنم و این آثار را درجلسه ی بعد از زبان قرآن و وحی می شنویم .

سوال – سوره انعام آیات 101- 95 را توضیح دهید .

پاسخ – در پایان این آیات می فرماید : خدا به همه چیز ما آگاه است به ظاهر و باطن ما . آیا در چنین فضایی گناه جای دارد ؟ که من بگویم که در پنهانی کاری را انجام میدهم کسی نمی بیند . او حتی به خیال های درون ما هم آگاه است . پس چه بهتر ، وقتی ما در فضای علم قرار گرفتیم همیشه گاری بکنیم که سربلند باشیم نه شرمنده باشیم .

سوال – در روز تاجگذاری مهدی موعود ، چکار کنیم که محبوب امام زمان (عج) بشویم ؟

پاسخ – من یک نکته ای را در مورد تولد برنامه عرض کنم و آن این است که یقینا طول مدت اجرای برنامه بیش از 365 روز است و شما اشاره کردید که امروز ، روز تولد برنامه است از آن جهت که یکسال مفید داشته ایم نه از زمانی که کار کلید خورده است . این مهم است که من بیایم حساب بکنم و ببینم که از صبح تا الان چند ساعتی بر من گذشته ، این چند ساعت گذشته دست من نیست و در آینده هم دست من نخواهد بود اما ارزیابی این مسئله که چقدر آن مفید بوده ، مهم است . شما نمی گویید که برنامه ی ما یکسال و اندی است که دارد پخش میشود بلکه دست روی جنبه ی مفید بودن آن می گذارید نه زمانش . ما هم در عمرمان باید این کارها را انجام بدهیم . و از صبح تا شب خود را ارزیابی بکنیم و روایت داریم که کسی که خودش را محاسبه نکند از ما نیست ، اینها اشاره به همین است. یعنی ببینید میزان عمر مفیدتان چقدر است ؟ و روی این برنامه ریزی کنید و تلاش کنید .
اگر ما می خواهیم کاری بکنیم که امام زمان (عج) از ما راضی باشد برای اینکه خودمان را آماده کنیم در مرحله ی اول یک نگاه باطنی به زندگی باطنی خودمان بکنیم . نکند که پنهان های نازیبایی داشته باشیم ، نکند خلوتهای غیر ارائه داشته باشیم ، اگر در خلوت گناه هستیم ، این را نمی توانیم ارائه کنیم . اگر شما کسی سر زده به خانه تان بیاید و شما سریع یک سری وسایل را از وسط اتاق جمع می کنید یعنی چه ؟ یعنی این که اینها در مقابل میهمانی که می خواهد وارد بشود زشت است . آیا زندگی ما جوری هست که هر وقت امام زمان (عج ) بخواهد وارد زندگی های ما بشود خیلی راحت در را باز می کنیم یا می خواهیم خیلی سریع می خواهیم فلان عمل ، اخلاق و زشتی را جمع کنیم ؟ اگر من این جور هستم که جمع می کنم یعنی به مقدار تناسب رابطه ام را با امام زمان (عج) از دست می دهم . بعد می نشینم و می گویم که آقا فدایت بشوم ، چرا نمی آیی ؟ اگر قرار باشد که آقا از در خانه ی ما وارد بشود و ما یک نگرانی داشته باشیم ، اگر وارد حوزه ی اخلاق من بشود با بداخلاقی ، کج خلقی و آلودگی رفتاری من ، با حلال و حرام من در کسب و کار روبرو بشود و من با خلاف هایی که در کار خودم می کنم ، چطور بگویم که آقا چرا تشریف نمی آورید ؟ آقا بیاید که من ایشان را نگران کنم ؟ مگر الان آقا نمی بیند ؟ من باید به حضور آقا شرفیاب بشوم نه اینکه آقا سراغ من بیاید . آقا که رفتار من را می بیند . همه ی رفتار و اعمال من را هر لحظه چک می کند در روایت دارمی که در هفته روزهای دوشنبه و پنجشنبه نامه ی اعمال شما به امام ارائه میشود یعنی غیر از آن نگاه همیشگی امامت ، هفته ای دو روزبه صورت رسمی پرونده ی امت خدمت امام عرضه میشود . آیا پرونده ی من جوری هست که من بتوانم سرم را بلند کنم ؟ یک مقدار پاکسازی درونی و تطهیر درونی را داشته باشیم . خلوت های تاریک را پاک کنیم و بعد یک مقداری خلوت ها را روشن کنیم تا ببینیم که ارتباط با امام حاصل میشود یا نه ؟

جهت شادی روح پر فتوح شهدا و امام شهدا صلوات

---